Dag 1 - De dag van vertrek

Tring Tring de wekker gaat, het is 5.45 uur en kruip nog even tegen mijn lieve vriendin Saar aan. Je beseft je heel goed dat dit een van de laatste momenten samen is voor dat je weggaat en dat is een heel raar gevoel. Ik kan me nog bijna niet voorstellen dat ik over 24 uur in mijn bedje in Curaçao lig, aan de andere kant van de wereld.

Mijn handbagage heb ik snel ingepakt en mijn koffers stonden al klaar. Wat ook nog een hele klus is geweest. Want wat neem je allemaal mee voor 4 maanden buitenland. Natuurlijk weer veel te veel maar stel je voor dat ze het daar niet hebben. Uiteindelijk z’n 40 kilo aan koffers, ik zou me eigenlijk moeten schamen. Maar dan ben ik gelukkig ook niks vergeten.
Rond 7.15 uur vertrekken, Mam, Pap, Saar en natuurlijk ikzelf richting Schiphol. De zenuwen slaan toe en het komt nu echt heel dicht bij. Op de achterbank van de auto, knuffel ik nog even lekker met Saar, want over een paar uurtjes zie ik haar niet meer en daar ga ik het vast moeilijk mee krijgen. We zijn normaal namelijk elke dag bij elkaar. Gelukkig heb ik veel foto’s meegenomen en tegenwoordig zijn er veel middelen om met elkaar te kunnen contacten.

Een dikke twee uur later komen we aan op Schiphol, al druk aan het contacten met Ingrid en Carien, zodat we elkaar daar kunnen treffen. Carien reed nog geen 5 minuten achter ons aan en zag ik direct in de parkeergarage. Ingrid zou Ingrid niet zijn als ze wat vertraagd vertrokken zou zijn. Haha grapje, maar z’n 20 min later kwam ze achter ons aan. Gelukkig allemaal ruim op tijd. En dan komt het afscheid moment al heel dichtbij. Ik probeer mij sterk te houden maar dat gaat moeilijk. We besluiten eerst onze koffers maar in de leveren. Ook een spannend moment omdat ik thuis al tegen maximaal aan zat. We lopen naar de balie, heeft Arke onze ruimbagage niet doorgeven. We mochten maar 0 kilo meenemen. Terwijl we voor 30 kilo ruimbagage betaald hebben. Gelukkig hebben we hier bewijzen van en zijn we goed voorbereid. Toen het opgelost was, ochtend we gaan wegen en gaf de weegschaal bij mij 29,8 kilo aan. Best knap gedaan en weer een zorg minder.

We lopen terug naar onze familie en vrienden om nog even gezamenlijke en kopje koffie te doen. Na een half uurtje is het moment toch echt aangebroken. Het afscheidmoment… het moment waar je al een hele tijd tegen aan hikt en eigenlijk helemaal niet wilt. Het is moeilijk en zwaar, zoveel lieve mensen om ons heen , die ons al het goeds wensen. Na veel gehuil en lieve woorden zijn we weg gelopen, een heel zwaar moment. Gelukkig heb ik in mijn achterhoofd dat mijn lieve ouders en Saar met 5 weken mij alweer komen bezoeken. Iets waar ik op dit moment ook al naar uit kan kijken.

We lopen even rond en doen onze laatste dingen en kunnen eigenlijk direct doorlopen naar ons vliegtuig. We zitten helemaal achterin. Op zich wel lekker rustig. Maar één rij met mensen achterons. Alles leek voorspoedig te gaan, tot dat de laatste container met koffers is omgevallen. Dit levert ons 45 min vertraging op. Een diepe zucht, want 45 min extra bij al een vliegtuigvlucht van 9 uur en 40 min. is best lang. Maar goed is niet anders, wij vermaken ons wel. De eerste 5 uur is ging best snel , maar daarna nog 5 uur te gaan. En slapen lukte op een of andere manier niet. Gelukkig hebben we een goed entertainment programma in ons vliegtuig. Veel films kijken gaat de tijd snel voorbij.
Eindelijk zijn we er dan, we stappen uit het vliegtuig en weten eigenlijk niet wat ons overkomt. We lopen tegen een enorme muur van hitte op.
We hadden ons daar wel op voorbereid, maar dit was wel heel erg warm. Het is daar nu ongeveer 17.30 uur, zes uur vroeger dan in Nederland. We moeten nog langs de douane, iets waar we voor gewaarschuwd zijn. Er is op stagiaires hier een strenge controle, gelukkig zijn we daar goed op voorbereid. Ingrid en ik worden zoals aangegeven streng gecontroleerd. Carien heeft weer geluk en kan zo doorlopen.

Onze taxi staat al klaar en houd een groot bord omhoog met onze namen er op. Dat ziet er best leuk uit. We rijden ongeveer een half uur en komen aan bij ons appartement. Hier staan de andere studenten al op ons te wachten, zie zijn ´s middags al aangekomen. We krijgen een warm welkom door de eigenaren en ze nemen ons gelijk mee naar ons appartement. We moesten ons even snel omkleden, hoe moe we ook waren van die enorm lange reis. Dit i.v.m. dat het op Curaçao heel snel donker word. We nemen de huisregels door en bestuderen de auto’s. We konden moeilijk onze aandacht er nog bij houden, we waren natuurlijk heel erg moe.

Anneke (onze huurbaas) nam ons daarna nog mee naar de winkel, zodat we eten konden halen voor de eerste dag. Ook gingen we nog stroom kopen. Dit werkt namelijk in ons appartement met stroomkaarten, die je telkens moet opwaarderen. Je hebt zo als student je eigen stroomkosten in de hand. Op zich best handig, je gaat er zuiniger van leven.

Eenmaal weer aangekomen in ons appartement is het inmiddels rond een uur of 10 (in Nederland dus al 4 uur). We besluiten onze slaap spullen te pakken en direct te gaan slapen. Het was namelijk een lange dag. En als je dan in bed ligt, denk je nog even aan het thuisfront. De eerste nacht zonder Saar, ja ik mis haar echt. Maar goed het aftellen kan beginnen. We gaan er wat moois van maken.